Plebania – rezydencja archiprezbiterów reszelskich została wzniesiona w XIV/XV w, powiązana z murem miejskim. Mur obronny z 2 polowy XIV w. stanowi ścianę południową, od strony wąwozu otaczającego miasto. Budowę ukończono w latach 1484-89, później występują tylko relacje o remontach. W 1700 przebudowano szczyt zachodni w formie barokowej. Budynek parterowy, murowany, przekryty wysokim, dwuspadowym dachem. Zachodnia część mieszkalna z ryzalitem na osi i facjatą z 1923 r., podpiwniczona. Wschodnia, dawna cześć kuchenna, skromna. Zachowana czytelna, średniowieczna dyspozycja pomieszczeń. Zachowane średniowieczne części obiektu: sklepione, mur południowy z gotyckim danskerem, fragmenty ściany północnej z reliktami gotyckich otworów ostrołukowych. Po wojnie plebania została upaństwowiona, zamieniona na mieszkania komunalne, zdewastowana, zwrócona Parafii w latach 90-tych. Stan zachowania b. zły. W 2012 początek remontu ratującego obiekt przed całkowitym zniszczeniem. Przeprowadzono najpilniejsze ratunkowe prace remontowe: uzupełnienie i stabilizację osuwającej się skarpy wąwozu, stabilizację i wzmocnienie fundamentów i ścian, restaurację sklepień, stropów i dachu. Obecnie stan obiektu jest stabilny, budynek zabezpieczony przed warunkami atmosferycznymi, uczytelniona historyczna dyspozycja pomieszczeń.